Het Maritiem Museum ligt gelegen op het kruispunt waar Blaak en
Schiedamse dijk elkaar ontmoeten en waar de overgang plaats vindt
tussen haven en centrum. Dit maakt deze plek uniek en een potentiële plek
passend bij Rotterdam. Een functie als het Maritiem Museum past vanwege haar
programma en openbaarheid goed bij deze plek, maar ik ben van mening dat deze
plek niet enkel moet schikken voor het Maritiem Museum. De huidige functies
worden uit elkaar getrokken en vervolgens verbonden met elkaar middels openbare
ruimte. Openbaarheid wordt verwezenlijkt in programma, maar grotendeels door
het toevoegen van openbare ruimte. Zo worden er verticale straten gecreëerd die
voor iedereen toegankelijk zijn.

“PLEUR HET OPEN”

Een plek waar Rotterdam zo goed voelbaar is als hier, moet
openbaar en toegankelijk zijn voor alle Rotterdammers en niet enkel
museumbezoekers. De openbaarheid is ook terug te vinden in de architectuur. De
begane grond wordt bijna volledig gesloopt. Hierdoor ontstaan er zichtlijnen
vanaf het kruispunt met de haven en vooral met Zadkine. Daarnaast hoop ik dat
met deze ingreep mensen dwars onder het gebouw lopen in plaats van erom
heen.

De bibliotheek, werkplaats en horeca staan op zichzelf. Het
Maritiem Museum zal enkel nog bestaan uit expositieruimte. De architectuur
hiervan is te herleiden naar grote stalen containers die als het ware in het
skelet, het lage paviljoen, zijn geschoven. De containers zijn gericht op het
onlangs gerealiseerde Port Pavilion. Hierdoor ontstaat er meer synergie tussen
beide functies en ontstaat er een duidelijke route tussen binnen en buiten
expositie.

Tot slot ben ik geïnspireerd geraakt door de bestaande zit
tribune gericht op het water. Een plek waar je in de luwte zit en een afstand
voelt tot het kruispunt. Daarnaast is de haven hier meer voelbaar en is er meer
contact met het water. Dit wil ik in het nieuwe plan versterken door de tribune
uit te breiden. Een zodanige grote tribune waardoor anonimiteit van ‘zijn’ mogelijk
is.

Hendrik Terlouw

19 januari 2023