Uit het boek The Sympathy of Things door Lars Spuybroek heb ik gedestilleerd hoe essentieel het ornament is voor de relatie tussen de gebouwde omgeving en de gebruiker. In het project Dwaal stel ik een leefomgeving voor waar de gebruikers in relatie staan met het ornament. De ornamenten in de gevel staan direct in relatie met hun tastzintuigen en daarnaast wordt het plan omringd en doordrongen met water dat via de daken en gevels langzaam af wordt gevoerd.

Voor het plan richt ik me op de doelgroep van dementerende ouderen, hier krijgen zij de mogelijkheid om te dwalen zonder te verdwalen. Verschillende hoven met eigen identiteiten geven herkenning aan de doelgroep, zodat zij telkens weer hun eigen woning terugvinden door lekker door te blijven dwalen. Om hun voordeur herkenbaar te maken, ontleen ik elementen uit de omgeving van Heijplaat en vertaal ik deze op een eigentijdse wijze in dit grootschalige zorgcomplex. Deze elementen staan in relatie met onderdelen die voor hen herkenbaar zijn. Zo breng ik baksteenornamenten onder in de gevels, duidelijke poorten tussen bouwblokken, herkenbare voorzieningen uit de wijk en bovenal het water waar zij hun leven lang mee omringd waren.