Het is 5 voor 12 voor de visserij wereldwijd, de huidige vorm van visvangst in niet meer

duurzaam en rendabel. De sector heeft behoefte aan innovatie maar tijd en ruimte zal

moeten uitwijzen wat. Ook moet de urgentie aan de mens worden gebracht om bewustwording

te creëren want ingrepen ten behoeve van duurzaamheid zijn veelal schraal. De

oplossing is niet alleen inhoudelijk om problemen op te lossen, maar kan ook ruimtelijk

zijn. 

Het oeuvre van Italiaans ontwerpcollectief Superstudio bevind zich op het kruispunt

van architectuur, design, kunst en antropologie. Superstudio maakt op een ironische en

kritische manier gebruik van heersende consumptie- en productiemechanismen. Later

evolueerde die architectuur in de richting van ‘de dingen, het lichaam en de aarde’ en liet

ze uiteindelijk alle materialiteit achter zich. Wat overbleef was een symbolische dimensie

en eenwording met het leven. Op de afbeelding zie je het concept van de ‘continuous

monument’ waarbij het collectief ruimte obsessief inkaderde zodat men zich kon

bevrijden van heersende systematiek. Men noemt het ook wel ‘anti-architectuur’.

De Reede van Texel was een ankerplaats voor schepen aan de zuidoostkant van het

eiland wachtend op een gunstige wind om uit te zeilen. In tijden van nationale ‘bloei’ was

de plek iconisch vanwege de massaliteit van de schepen, in de toekomst is diezelfde plek

iconisch vanwege de massaliteit van het Texelse monument voor duurzame visserij.