Jaren lang werd er mergel gewonnen uit de bergen van Zuid-Limburg. Blokken mergel om ruimtes mee te bouwen. Een bouwwerk voor bovenop de berg. Het is een proces wat langzaam door de eeuwen heen en nieuwe wereld heeft gecreëerd. Een donkere wereld. Een wereld vol geschiedenis die terug rijkt tot de middeleeuwen. Ooit een wereld vol met leven. Met blokbrekers en paarden. Nu een duisternis, waar je, als je niet oppast, heel snel in verdwaald. Een wereld waar je gedesoriënteerd raakt. Maar ook een wereld die je doet verwonderen. Gangen van bijna 9 meter hoog, met immense kolommen, die als het ware, de berg dragen. 

Die bouwwerken, opgetrokken uit mergel, zie je overal in de omgeving. Zo ook hoeve Caestert. Wat je niet ziet, als je hier bent, zijn die gangen, onder het maaiveld. Het is een verborgen wereld, die een reactie is van bouwwerken zoals deze. Het plateau van Caestert bevat beide; de actie, en de reactie. De mergelhoeve, en de mergelgroeve. 

Ik wilde deze gangen toegankelijk maken, en een verbinding leggen tussen boven en beneden. Het eerste wat je hiervoor nodig hebt is; licht. Licht geeft richting, en geeft je oriëntatiepunten in de donkere gangen. Een soort stip op de horizon. 

Twee belangrijke element is vervolgens de entree. Hoe kom eigenlijk beneden? 

Tussen het plafond van de gangen en het maaiveld ligt namelijk nog een laag van bijna 8 meter, bestaande uit lös en mergel. Je moet dus een behoorlijk stuk afdalen. 

Om de verbinding tussen de hoeve en de groeve te vergroten heb ik niet alleen een entree en lichtschachten ontworpen. Ik heb een landschap ontworpen wat dienst kan doen als zijnde theater. Dit om bijvoorbeeld een lezing te geven, over de geschiedenis van dit landschap, om een optreden te geven, of om tijdens je wandeling door de omgeving gewoon even pauze te nemen. 

Een entree die tussen het theater en de hoeve in ligt. Langzaam daal je af, over een steeds smaller wordende trap. Je gaat door de laag lös, en vervolgens de mergel laag, tot dat je onderaan staat. Hier kom je de “onderwereld” binnen. Een lichtgleuf in het plafond, stuurt je verder de gangen in, tot je onder het theater uitkomt. Een groot rond gat maakt dat er licht valt op één van de kolommen. Als een soort lichtbundel. Een kleine trap, die midden door de kolom heen gaat brengt je een verdieping hoger. Vanuit hier heb je zicht op het theater, maar ook de gangen in. 

Via hellingbanen en trappen kan je weer naar boven. Het theater trapt, in de vorm van cirkels langzaam naar boven toe. Cirkels uit mergelblokken, afgewisseld met gras. Mergelblokken die eronder vandaan komen. 

De bomen om het theater heen, vormen het decor. Aan de ene kant grote oude bomen, en aan de andere kant jonge kleine sprietjes. Het hele theater is omringd door bomen, waardoor er een intieme plek onstaat.  Door de verschillende “speelvlakken” op verschillende hoogtes is het theater alzijdig. 

Het is een plek die de verbinding aangaat tussen de hoeve en de groeve, de actie en de reactie.