De groei van de mensheid bereikt haar grens. De leefbaarheid staat onder druk en catastrofes zullen steeds vaker en extremer voorkomen. De mens zal zich moeten heruitvinden. Maar hoe? Discussies lopen steeds meer uiteen en een eenduidig kantelpunt lijkt onwaarschijnlijk.

Onderzocht, is hoe architectuur kan bijdragen aan het creëren van het juiste momentum. Een bouwwerk wat voor altijd de mens kan behoeden voor zichzelf. 

De bol beweegt zich voort over de aarde. Hierdoor schiet hij mensen te hulp en neemt hij hen mee waar nodig. Het kan reageren op de veranderende, en steeds meer onleefbare, wereld.

Bij het betreden van de bol, wordt de bezoeker geconfronteerd met een projectie van de reisgeschiedenis. De hoeveelheid en omvang van de beelden maakt de kwetsbare gesteldheid van de aarde en de mens pijnlijk duidelijk. 

Als reiziger in de bol wordt je onderdeel van het zelfvoorzienende systeem. Deze systemen laten samen met de bezoeker een nieuwe manier van leven zien. Een onlosmakelijke verbinding van mens en zijn omgeving

Door de constante beweging van de bol, raken bezoekers over tijd steeds verder weg van hun instappunt en dus hun vorige leven.

Het laat de bezoekers ontdekken hoe ze zich verhouden tot de wereld, en het biedt ze de mogelijkheid om die houding wezenlijk te veranderen.