De daken van Rotterdam. Eigendom van anderen. Niet begaanbaar of bij hoge uitzondering. 

Je kan jaren in de stad wonen zonder deze plekken te kennen. Vergeten plekken. Bepaald door de gebouwen waarop de daken liggen, verschuilt een tweede stad zo groot als het publieke deel op straat. 

De daken van Rotterdam. Eigendom van anderen. Niet begaanbaar of bij hoge uitzondering. 

Je kan jaren in de stad wonen zonder deze plekken te kennen. Vergeten plekken. Bepaald door de gebouwen waarop de daken liggen, verschuilt een tweede stad zo groot als het publieke deel op straat. 

Door het dak te rerframen naar een stadsplein voelen mensen zich weer verbonden aan een plek. Als een deel van de stad wat voorheen vergeten was maar nieuwe kansen ontstaan zoals een vrijgekomen industrieterrein. 

Mensen zich weer verbonden laten voelen aan de ruimte. Ruimte voor de stadse activiteiten net als een plein. Samenkomen, voorstellingen of demonstraties. 

Het decor reframet het dak op dezelfde manier waardoor daken in eerste instantie vergeten werden. Door de belevingswereld van de persoon tussen de gebouwen verdwijnt het besef van de ruimte daar achter. Dit decor moet die sluier laten vallen door de iconische vormen en de mogelijkheid om hoger in het decor te komen en het verschil tussen dit dak en de rest van het daklandschap te zien. 

De noodzakelijke stap om mensen te laten beseffen dat het dak niet alleen toevallig gebruik toestaat maar onderdeel is van hun stad. Door deze stap te zetten is hierna alles mogelijk en kan het daklandschap volwaardig onderdeel uitmaken van de maakbare stad.