Hoewel gebouwen vaak als symbolen van de eeuwigheid gezien worden, zijn ze onderworpen aan veroudering. Gebouwen kunnen in tijd verlaten en vergeten worden. Het poortgebouw aan de Stieltjesstraat in Rotterdam is hier een goed voorbeeld van. Tijd werkt hier als een transformator van architectuur die in verval raakt en met de tijd mee onzichtbaar wordt. Voor de stad is het Poortgebouw nu nog een vergeten ruïne met monumentaal belang. Hier moet iets mee moet gebeuren.

Dit project werpt een nieuwe blik op de ruïne-architectuur. Het ruïneren wordt ingezet als een proces waarmee er zowel tijdloze architectuur als onvergetelijke nieuwe perspectieven worden gecreëerd. Het laat de kracht van het afwezige, het minimale en eliminatie zien, waarmee er verbinding, eenheid en eeuwigheid wordt gewonnen. Door het blenden van oude en nieuwe elementen behoudt het poortgebouw niet alleen zijn monumentale waarde. Maar dient het ook als een medium dat verhalen verteld over zijn vroegere, huidige en toekomstige gebruikers.