De democratie als religie, met het stadhuis als sacraal middelpunt van de stad. Een plek voor rust, hoop, contemplatie en geloof in de democratie.

Een groeiend nihilisme bedreigt namelijk de democratie, betrokkenheid wordt minder en er is sprake van een zekere onverschilligheid. Door de democratie te verheffen boven het volk moet deze meer verankerd raken. 

De basis voor het ontwerp is het concept van een klooster/tempelcomplex, waarin de kloostergang als een tocht rond een binnentuin, door een ‘naar binnen gekeerde’ wereld, van de stadsloketten naar het beslotene van de kloostercellen, van ongelooflijk gewichtloos naar extreem massief en overweldigend groot, van transparant, naar translucent en contrastrijk, van doorwaadbaar naar afzondering, van interactie naar contemplatie.