Het dak, een vierkante plaat met een constructiehoogte van 1.80 meter die verdeeld is in een vierkant grid van 3.60 meter. Het dak word gedragen door 8 kolommen, 2 aan elke zijde. De lengte van de zijden van het dak bedraagt 64.80 meter. De glazen wanden springen 7.20 meter in ten opzichte van de dakrand. Voor het terras en de vloeren zijn tegels van 1.20 meter x 1.20 meter gebruikt. Op deze tegels staan 2 zuilen van natuursteen, 2 houten garderobes en 2 trappen die toegang geven tot de kelder. Het dak boven de kelder word gedragen door kolommen met een hart op hart maat van 7.20 meter. Alles klopt, ieder element, dimensie, uitlijning, symmetrie en ieder knooppunt.

Sinds dat het gebouw gebouwd is staat het gebouw onverwoestbaar te schitteren. Het gebouw staat stil, maar zijn omgeving ontwikkeld zich hevig. Iets wat vantevoren gepland was zou je zeggen. Dat is te zien aan het feit dat de strikte geometrie los is gelaten om de natuur toe te staan en wanneer er meer plek nodig is voor de natuur dan kan er gewoon een tegel uit en is er geen behoefte meer kan er weer een tegel in. Een perfect systeem! Wat ik niet had verwacht, is dat de bomen maar door bleven groeien. En dat er een conflict zou ontstaan tussen de bomen en het gebouw. Ik voelde me genoodzaakt door de druk van een derde macht hier iets aan te doen. Ik heb besloten om de natuur de ruimte te gegeven door het gebouw aan te passen. Later bekroop mij het gevoel welke ik nooit eerder heb mee gemaakt, het gebouw voelt koud, nat en incompleet. Waarom heb ik dit laten gebeuren?

Het verlangen naar de schoonheid van het bestaande en de perfectie is weergaloos. Maar diep van binnen weet ik dat de schoonheid nog steeds aanwezig is. Ik ga het gebouw helpen! Ik ken het systeem en ik weet de elementen. Ik moet er weer voor zorgen dat het gebouw perfect wordt! Laat ik opzoek gaan naar nieuwe symmetrieën en nieuwe ruimtes die er voor gaan zorgen dat het gebouw weer compleet wordt.