De belofte van Smart City is dat de numerieke verbeelding van de stad deze efficiënter zal maken.

Daarmee wordt ervan uitgegaan dat efficiëntie de belangrijkste waarde is in de organisatie van de stad.

Hierdoor dreigen steden gesloten systemen te worden waar geen ruimte meer is voor spontaniteit en serendipiteit.

Glitch City is een reactie op de prescriptieve slimme stad.

Door de ruis in de technologie toe te laten ontstaat spontane output in de stad.

Glitch City herinnert ons aan het feit dat volledige controle over de stad door techniek een illusie is.

Glitch City omarmt ‘the accidental potential’ van de falende techniek en erkent daarmee de waarde van ruis voor de stad.

Glitch City ontleent zijn ‘onbedachte’ vorm aan de ruis in het algoritmisch ontwerpproces.

Deze ruis uit zich in ogenschijnlijk onlogische en onfunctionele ruimtes die vragen oproepen en daarmee uitnodigen tot een open invulling door de stadsgebruiker.

Zo krijgt spontaniteit en serendipiteit zijn plek in de stad van de toekomst.