MUSEUM ALS PASSAGE

een openbare route maakt het museum onderdeel van de stad

De collectie van het Universiteitsmuseum is zo rijk en bijzonder, dat het zonde is dat je er als Utrechter nu maar één keer, of misschien zelfs nooit, komt. Dit terwijl deze reusachtige verzameling juist toegankelijk zou moeten zijn voor een breed publiek.

Een 21e-eeuws museum vraagt om een andere manier van beschikbaar zijn voor publiek. Het moet prikkelen, altijd toegankelijk en beschikbaar zijn. Door het maken van een gefragmenteerd museum aan een openbare passage, wordt hier gehoor aan gegeven. Zo kun je tijdens het rondje met de hond langs de walvis lopen. Andere ruimten staan aan de passage als ware een etalage, en prikkelen om met een ticket bezoeken. 

De passage leidt door de Hortus Botanicus, en maakt deze zichtbaar voor het publiek. De passage is transparant en heeft een open karakter, ingetogen en volgt de oorspronkelijke route. Dit in contrast met de expositieruimten.

De expositieruimten staan aan deze route. Ze zijn aards, passend in hun context. Een familie van gebouwen, qua materialisatie en tektoniek. Sober, maar wel duidelijk aanwezig. Zo krijgt de Hortus Botanicus de aandacht die het verdient. De expositieruimten zijn grotendeels gesloten, het enkele raam dat er is, is gericht op de Hortus Botanicus. De interieurs zijn verschillend van elkaar qua kleurstelling en indeling, als de karakters van de ruimten. 

Op deze manier wil het Universiteitsmuseum weer onderdeel zijn van de stad. Een toegankelijk museum, om even snel doorheen te lopen, maar wat tegelijk uitnodigt om er vaker te zijn.