“De kleine concertzaal die naast de bekende poptempel Paradiso stond, was een 62%

miniatuurimitatie van het origineel in zijn onderscheidende algemene vorm.”

De bezoeker, overtuigd dat hij in een verschaalde versie van Paradiso binnenkomt, kan zijn

ogen niet geloven na opening van de gereduceerde hoofddeur: de ingang lijkt zo groot als

het origineel! Als hij doorheen de ruimte loopt, gaan zijn verrassingen door. De deur naar de

grote zaal, die zo monumentaal leek, is nu nauwelijks groot genoeg om doorheen te passen.

Hij beseft dat zijn eerste impressie een illusie was. Hij loopt verder, benieuwd naar wat hij

achter de deur zal vinden.

Vanaf de achterkant van de grote zaal, lijkt de ruimte precies zo groot als het origineel.

De grond gaat omhoog, het plafond omlaag, de zijwanden staan niet parallel. Een decor is

opgebouwd om een tijdelijke illusie aan de bezoeker te geven dat hij zich in het originele

gebouw bevindt. Het concept van het decor, in aanvulling op de studies van perspectief

geïnspireerd door antieke theaters, brengt een aantal aspecten die het onderzoek verrijkt: (a)

het decor als tweede constructie en de ruimte tussen beide structuren, (b) de grens tussen

binnen en buiten zichtveld en daardoor verschillende architecturale talen, (c) de

toegankelijkheid van het decor en eindelijk (d) de zaal zelfs als deel van het podium.