Midden in de Hoeksche Waard ligt de oudste polder en daarin het oudste kerkje van de Hoeksche Waard: Sint Anthoniepolder. Voor mij is dat de mooiste plek van de streek: daar waar je in het zuiden uitkijkt over de uitgestrekte polder, in het noorden zie je het water en riet van de Binnenmaas en in het westen die prachtige kerk uit 1357.

Op deze plek heb ik een huis ontworpen voor de verhuur aan schrijvers en journalisten, die alleen of als stel hier komen om rustig te werken en wonen voor twee jaar. De L-vormige plattegrond zorgt voor aparte ruimtes waar gewerkt kan worden zonder dat muren nodig zijn om die af te scheiden van elkaar. Tevens vormt de hoek die de L vormt een beschutte buitenruimte.

Alles is zoveel mogelijk gericht op het kerkje van Sint Anthoniepolder en het zicht daarop. De 'oost-west as' van het huis volgt de lijn van de dijkvoet en kijkt precies in de richting van de kerk. Zo kijkt men vanuit het huis altijd uit op die kerk. Terwijl de noord-zuid 'as' uitkijkt over de uitgestrekte akkers van de Sint Anthoniepolder in het zuiden, en in het noorden op de dijk en de boomgaard.

Landschappelijk heb ik de loop van het dijklichaam (die een andere lijn volgt dan de dijkvoet), zoveel mogelijk geaccentueerd met bomen die al veel voorkomen in de Hoeksche Waard: knotwilgen en knotelzen. Ook de bestaande boomgaard met hoogstam fruitbomen trek ik op die manier door. De enige echte ingreep is het weghalen van een aantal knotelzen langs de sloot, die het zicht op de kerk belemmeren. Doordat de bomenrijen zo duidelijk de lijn van het dijklichaam volgen, valt de draaiing van het huis richting kerk meer op. Met name daar waar je het huis binnengaat, omdat de stoep daar niet recht aansluit op de gevel, maar juist scheef ligt.