Het gebouw ligt gesitueerd op een braakliggend terrein naast Meelfabriek

Latenstein (1952) aan de Rijnhaven kade in Katendrecht. De

meelfabriek, die officieel een rijksmonument is, kenmerkt zich door

het veelvuldig gebruik van betonnen lijsten met bakstenen invulling.

Dit ontwerpvoorstel pakt deze logica op door de zelfde materialen

te gebruiken met gelijkwaardige composities. Stroken bakstenen,

ingeklemd of gestapeld tussen betonnen lijsten, lopen als een

subtiel vlechtwerk over de robuuste gevel. Het geheel is volledig

parametrisch opgezet zodat het met een robotarm gefabriceerd

zou kunnen worden. De meelfabriek vormt een belangrijke inspiratiebron

voor de toegewezen parameters in het ontwerp. De graanstengels,

als oorsprong van het meel, zijn hierbij gerationaliseerd

tot een geometrische vorm die de basis vormt van de patroonkunst

in de gevel. Door bakstenen te roteren en horizontale pushbacks te

geven verschijnen er accenten in de gevel die suggereren dat het

graan in de gevel geweven zit. De gevelopeningen zijn uitgelijnd

met het grid van het patroon zodat alle elementen in harmonie zijn

met elkaar.

Vanuit de pint stijgen de bakstenen penanten met een subtiele

kromming omhoog. Het weefpatroon komt op geraffineerde wijze

tevoorschijn en verdwijnt tegelijkertijd ook door de meanderende

‘stengels’ tussen de raampartijen. In het middenstuk van de gevel

loopt het patroon vloeiend over in een inverse van zichzelf tot dat

het abrupt gestopt wordt door een betonnen lijst. Deze lijst markeert

de start van de kroon waarbij de baksteen op ingenieuze wijze

een symbiose vormt met het beton door ze letterlijk in elkaar te

laten weven.