Het stuk slavenschepen schetst een beeld over hoe gevangenen op schepen werden vervoerd. Hoe onmenselijk dit is, waardoor gevangenen het hopeloze besluit namen van het schip te springen. Het beeld bo[1]ven de deur van de Assurantiekamer beeldt misschien een mooi gebaar uit van een dolfijn die als verzekering dient. Maar nadat de ongelijkheid en de dood zo worden voorgelegd is dit voor mij het voorbeeld van ongelijkheid (onmenselijkheid). “Dekolonisatie is het proces waar[1]bij kolonies zich losmaken van de overheersing en controle van een buitenlandse mogendheid en hun on[1]afhankelijkheid verwerven.” luidt de letterlijk betekenis. Wat betekent het voor ons en wie is ons? Met ons zie ik de Nederlander; iedereen die in ons land woont. Het kolonialisme van toen zorgt nog steeds voor ongelijkheid. De elite is nog rijker geworden. Ook worden mensen met verschillen in kleur, geslacht, afkomst en familienaam nog steeds niet gelijk behandeld. Met dekolonisatie moet ongelijkheid stoppen. Bewustwording Om beide kanten van de geschiedenis te belichten wil ik bij bezoekers dezelfde bewustwording creëren als ik tijdens het onderzoek heb door[1]gemaakt. Dit zelfs op dezelfde ma[1]nier. De concrete voorbeelden die ik las ga ik accentueren. Dit worden de fysieke punten die ik zicht[1]baar maak. De stijgpunten die nu verborgen achter een deur zitten worden naar de openbare burgerzaal gehaald. Vanuit hier wordt het hele paleis zichtbaar en toegankelijk voor iedereen. De bewustwording creëer ik door een route van de voorkant naar de achterkant waarin alle letterlijke punten zichtbaar worden en tegen.