Also as later with Wright, McKim originally intended to use a broad terrace as a base for the gable shape of the
house, but this feature was eliminated because of excessive cost. In general, the Low House, however ample and powerful, must be seen as a kind of arbitrary final effort, the swan song of McKim’s shingle design..

The shingle style and the Stick style  (blz 153)

In any event, the Low House, rediscovered, was like the thechtonic apparition of a tremendous and hitherto unsuspected local force: a giant out of this earth. It was an enormous gesture, one fundamental act

The shingle style today or historian’s revenge  (blz 4)

Het Guesthouse als eindpunt na het Low House manifesteert zich als een schaalverkleining van het grote gebaar. Binnen
dezelfde schaalverhoudingen wil het kleine huis zich verhouden tot het Low House. Hierbij zoekt het tegenstellingen op voor zijn eigen narratief: monolitisch versus tempel, monumentaal versus geborgen, zwaar versus licht, open versus gesloten.

De massieve vloer met verschillende niveaus graaft zich als een monoliet in het landschap. De ruimtes zijn georiënteerd rondom de centrale kern met haarden, die zich als sculptuur tot het interieur verhoudt. De ruimtes bieden telkens een ander perspectief op het landschap, vloeien in elkaar over maar worden enkel gemarkeerd door een hoogteverschil in de vloer. Er ontstaat een geborgenheid die via de twee monumentale assen met elkaar verbonden wordt.

De lichte houten dakconstructie voorzien van golfplaat staat sterk in contrast met de massieve onderbouw. Deze tegenstelling wordt versterkt door de ranke en lichte detaillering van de dakrand en de verschillende materialisatie van de elementen. De massieve vloeren worden opgetrokken uit metselwerk en monden uit in vier grote schoorstenen die boven het lichte dak uitsteken.

Ook in de gevel wordt schaal, materiaal en compositie ingezet als architectonisch middel om de complexiteit die verschaling met zich mee brengt op te lossen.