Iedereen kent altijd de typerende daklozen op straat met wat viezige kleding en soms een bulk aan spullen die zij met zich meeslepen in een grote tas, fiets of een winkelkarretje. Maar dak- en thuisloze jongeren zijn niet altijd te herkennen. Ze schamen zich voor de situatie waarin ze zich bevinden en willen niet dat hun reputatie wordt aangetast. Het is niet een bekend beeld op straat maar wel een onzichtbaar groot probleem. Eén op de vijf geregistreerde dak- en thuislozen in Breda is jonger dan 27 jaar, waarvan een vijfde geholpen is met alleen huisvesting. Ze komen vaak in deze situatie terecht door de kostendelersnorm,  het wegvallen van jeugdhulp of wel inkomsten en geen betaalbare woning kunnen vinden. Ze vallen daardoor vaak tussen wal en schip.

Ze zwerven overdag vaak door de stad en zijn de gehele dag op zoek naar een slaapplek voor in de avond. Vaak vinden ze deze slaapplek op de bank van een vriend of een kennis die zij net hebben ontmoet. Ze worden daarom ook wel bankhoppers genoemd. Voor jongeren ligt de drempel bij hulpinstanties vaak te hoog waardoor het makkelijker is om uit te wijken naar de bank van vriend of kennis. Hierdoor zijn zij vaak onzichtbaar voor het huidige hulpsysteem. Om deze jongeren te bereiken is een inlooppunt nodig met een lage drempel zodat zij zich in een fijne omgeving kunnen aanmelden bij hulpinstanties. Het is een plek die voor alle jongeren toegankelijk is en aanvoelt als een huiskamer voorzien van de eerste levensbehoeften. Het zo vroeg mogelijk signaleren van de situatie van de jongeren is belangrijk in combinatie met een eigen plek hebben. Zo kunnen ze in de buurt van het inlooppunt een slaapplek krijgen in de crisisopvang. Er wordt vanuit daar hulp geboden in de zoektocht in de directe omgeving naar de juiste type huisvesting voor de lange termijn.

De dak- en thuisloze jongeren zijn onderdeel van de inclusieve stad; waar de stad voor iedereen toegankelijk is en ze onderdeel blijven van de maatschappij. Zo is midden in het bruisende centrum van Breda een lege vlakte, de Mols parking. Een locatie met een urban sfeer en wordt gekenmerkt door het historisch gebouw ‘de lange stallen’en de ruwe muren met bijzondere streetart op de achterkanten van de winkels. Deze bruisende maatschappij van de winkels, het poppodium en museum zorgen voor een fijne basis waar de dak- en thuisloze jongeren onderdeel van kunnen zijn. Het is een plek waar ze ook mogen ravotten, graffiti mogen spuiten en niet perse binnen de lijntjes hoeven te kleuren. Deze levendigheid past bij een jongerencultuur maar tot rust komen in fijne omgeving is ook belangrijk. Dit kan in de openbare stadskamers die uitnodigen tot toevallige ontmoetingen en bieden draagvlak voor diversiteit in het stedelijk interieur met rust en de levendigheid van reuring.

Het programma in de plint is openbaar en versterkt de diversiteit van de winkels en het poppodium, om zo de dak- en thuisloze jongeren meer onderdeel te laten zijn van de maatschappij. Zo is het programma verdeeld over vier gebouwen met verschillende type huisvesting voor een mix tussen dak- en thuisloze jongeren en anderen. Door deze verdeling in de verschillende gebouwen, lopen ze tussen de verschillende functies door de stadskamers in het stedelijk weefsel. Het zorgt voor een plek in de stad die zowel reuring als levendigheid met zich meebrengt en de dak- en thuisloze jongeren telkens weer betrokken worden bij de dagelijkse maatschappij. De stadskamers die een stukje stad afmaken samen met gemixte huisvesting waarbij iedereen welkom en trots is op de plek waar ze wonen.