Engawa (rand aan een gebouw red.) is een ruimtelijk element uit de Japanse architectuur. De engawa legt de verbinding tussen het gebouw en zijn natuurlijke omgeving. Die verbinding kan als spiritueel worden ervaren. Voor mij is engawa een pleidooi voor architectuur in harmonie met de natuur.

Wat mij fascineerde aan engawa is het detail waarvan af te lezen is dat het met vakmanschap, zorgvuldigheid en aandacht gemaakt is. Vervaardigd met een intentie enkel en alleen omwille van het werk zelf. Door te ontwerpen vanuit het materiaal zonder te weten wat het grotere geheel zou gaan worden ontstond er een architectuur dat zich op een contrasterende manier verhoudt tot zijn context. Eentje die de urgentie van de klimaatproblematiek aan de kaak stelt. Mijn ontwerp ontstond vanuit deze kiem en ontvouwde zich als een bloem.

Engawa is te herkennen door het gebruik van hout in de constructie, de bouwkundige elementen, en het meubilair. Door in te zoomen op de aansluitingen van het ontwerp met de omgeving. Door de gelaagdheid en de sequentie tussen binnen en buiten te herkennen aan de rand van het gebouw waar binnen en buiten elkaar ontmoeten. Hierbij zijn significante verschillen gemaakt met het hout op publiekelijk en privaat niveau. Het gaat hier om verschillen in afmetingen van het hout en de daarbij horende detaillering en verbindingen. Engawa gaat over de hele wezenlijke dingen. Denk bij het creëren van gelaagdheid in het gebouw bijvoorbeeld aan het overstek, de positie van het opstapje, of de locatie van de deurbel. Diverse elementen die ik vond tijdens het bestuderen van mijn referenties paste ik toe op mijn eigen testlocatie.