Anarchitectuur van het stadhuis

Vraag je je ooit wel eens af, wat wil de aarde?

We staan er haast niet bij stil, maar onze politiek is voornamelijk gebaseerd op een antropocentrisch denkbeeld wat verstrekkende gevolgen heeft op alle andere levende en niet-levende entiteiten op deze wereld. We houden onszelf voor democratisch bezig te zijn maar laten tegelijkertijd een groot aantal belanghebbende buiten beschouwing welke hier erg door worden benadeeld. We lijken niet te beseffen dat wij allen onderdeel zijn van hetzelfde ecosysteem en schenden de rechten van de natuur dag in dag uit zonder er ook maar een nacht van wakker te liggen. Waarom heeft de aarde geen inspraak in onze gezamenlijke toekomst?

 Dit project bevraagd ons huidige systeem vanuit een post-humanistisch vertrekpunt en onderzoekt de relatie tussen natuur en cultuur binnen de politiek. Het is een zoektocht naar hoe we de natuur beter kunnen betrekken in de politiek en heeft als doel een meer diverse en gelijkwaardigere vertegenwoordiging van alle belanghebbende partijen op deze wereld.

Om te reageren op onze huidige structuur heb ik besloten een bestaand stadhuis te verrijken met een aantal ingrijpende interventies. Ik heb gekozen voor het stadhuis van Rotterdam welke in mijn ogen, met zijn vele karakteristieke elementen, het huidige politieke systeem goed representeert. Het beaux-artsgebouw bestaat uit een overdaad aan symbolen en ornamenten welke allen kunnen worden gezien als gestolde menselijke idealen.

 De ingrepen kunnen op verschillende gebouwen worden toegepast en zijn bedoelt als strategie om ons huidige denkbeeld te openen en in een ander perspectief te brengen. Het voornaamste uitgangspunt is dat de beweging door verschillende ruimtes tot nieuwe inzichten leid, waarbij iedere ruimte een ander thema of andere waarde vertegenwoordigd. Denk hierbij aan een museum dat je langs allerlei kunstwerken leid en je gedachte gaandeweg bevraagd. Het besluitvormingsproces krijgt hierdoor meer overweging en wordt uit de abstractie van de afgesloten raadzaal gehaald en verdeeld over het gebouw.

Allereerst worden snedes gemaakt over de belangrijkste centrale assen van het gebouw. Hierdoor wordt ruimte beschikbaar gesteld voor de natuur en worden de elementen binnen gelaten. Vervolgens worden steigers geplaatst om de structuur te ondersteunen en de routing te organiseren. De steigers staan voor tijdelijkheid en zijn een teken van zorg. De focus van de ingreep ligt in het hart van het gebouw, daar waar het uiteindelijke besluit genomen zal worden. Ter plaatse van de snedes loopt de grond af naar het midden van het gebouw tot in het grondwater. Hierdoor worden verschillende aardlagen ontbloot en kunnen er verschillende biotopen ontstaan. Dit alles om een zo divers mogelijke representatie van de natuur te krijgen.

Het genereuze gebaar het stadhuis te herverdelen en de natuur in het centrum van onze politiek te stellen doet hopelijk mensen inzien dat wij allen onderdeel zijn van hetzelfde systeem met gezamenlijke toekomst. Het geeft de aarde een stem in het debat. 

Tot slot, de vraag die ons nog rest, zijn wij bereid om hiernaar te luisteren?