Stadhuis van Dordrecht

Stadhuis van Dordrecht

Bouwwerken van bijzondere maatschappelijke betekenis zoals kerken, gerechtsgebouwen en stadhuizen, het zijn deze gebouwen die van oorsprong een eigen karakter, sfeer en representatieve architectonische taal hebben waarmee de specifieke maatschappelijke betekenis tot uitdrukking wordt gebracht. Maar in de huidige tijd kent het representatieve aspect van een stadhuis dat vroeger tot uitdrukking kwam in elementen zoals het bordes, de burgerzaal en de raadzaal, geen uitgesproken ruimtelijke vertaling meer. De representatieve kracht van de narratieve architectuur die ooit het verschil maakte verdwijnt. De betekenis van de elementen en daarmee de identiteit van het stadhuis gaan verloren. Het stadhuis is echter van oudsher bij uitstek een bouwwerk dat dit soort betekenisvolle elementen bevat. Het zijn juist deze elementen die bijdragen aan de leesbaarheid en daarmee aan de acceptatie en waardering van het stadhuis. Ik zet daarom het element als object in: ik wil grip krijgen op de essentiële elementen die een stadhuis kenmerken en deze zo sterk mogelijk toe passen.

Elk gebouw heeft een sequentie van openbaar tot privé. Van het publieke, de gedeelde ruimte die voor iedereen toegankelijk is, tot het privé symbool van geslotenheid. Vandaag de dag zie je steeds vaker dat in stadhuizen de publieke, representatieve functies, en de private, ambtelijke functies, van elkaar worden losgemaakt. Gescheiden van elkaar als twee aparte werelden. In mijn ontwerp wil ik die werelden weer samenbrengen. Alles vindt plaats in één en hetzelfde volume. Waarbij ambtenarij en representatieve functies niet van elkaar gescheiden zijn door een harde grens of door losse bouwwerken. Maar waarbij getracht is alles met elkaar te verbinden door middel van een ordeningsprincipe: het element als schepper van ruimte. Architectonische elementen worden in een reeks geplaatst en daaruit ontstaat de ruimte. De sequentie creëert de ruimte. Alles wat toebehoort aan een stadhuis is door middel van een ordeningsprincipe opgenomen in één structuur zonder dat deze als geheel en in haar onderdelen haar herkenbaarheid en leesbaarheid verliest. Er is op een narratieve manier, een natuurlijke wijze, een duidelijke differentiatie zichtbaar en voelbaar.

Mijn afstudeerproject onderzoekt de inzet van narratieve architectuur op twee manieren: het element als schepper van ruimte en het element als object. Dit is toegepast op een bestaande tender: het ontwerpen van het nieuwe stadhuis voor Dordrecht, gelegen aan de Spuiboulevard. Ik pas ontwerpinstrumenten en strategieën voor het publieke gebouw toe.

Mijn project presenteert een inzichtelijk, vanzelfsprekend en verhalend publiek gebouw door middel van bepaalde architectonische elementen, hun onderzochte ruimtelijke ordeningsprincipes en hun betekenis.