Een onderzoek naar de Italiaanse palazzotypologie vormt de inspiratie voor dit hedendaagse Nederlandse woongebouw. Het gebouw is gesitueerd op het Noordereiland in Rotterdam en grenst enerzijds aan de Maaskade en anderzijds aan een park. 

De ruimtelijke sequentie van het palazzo is helder: via de protone loop je via een kleine trap de andoren door, waar de trap een centrale rol opeist in de cortille. De in totaal vier theatrale trappen verdelen de cortille in verschillende kleine ruimtes, wat zorgt voor meer verzachte verblijfsruimtes. Via de gallerijen worden de woningen ontsloten. 

Op de begane grond zijn een expositie- en workshopruimte en atelierwoningen gesitueerd. Op de verdiepingen zijn zowel woningen van 80 m2 als 100 m2 gerealiseerd. Een (atelier)woning is opgedeeld in een enfilade van gelijkwaardige ruimtes. Elke kamer heeft dezelfde afmetingen waarin wandopeningen op een lijn staan. Een loggia vergroot de woonruimte doordat deze gelijkwaardig is aan alle andere kamers in de woning. De woningen kunnen geheel naar wens van de gebruiker(s) worden ingericht. De hofgevels hebben een meer gesloten karakter dan de straatgevels, waardoor door de gebruiker(s) bij de indeling ook onderscheid kunnen maken tussen meer openbare en meer private functies.