Het ontwerp voor dit woongebouw combineert ex-daklozen met een geringe zorgvraag en “gewone” bewoners, waarbij collectieve voorzieningen zorgen voor een laagdrempelige zorgstructuur en sociale cohesie.

De bewoners zijn niet alleen huurders, maar ook medeontwikkelaars en exploitanten van het gebouw. Het project wordt gedragen door een samenwerking tussen collectief particuliere opdrachtgevers, een wooncoöperatie en een daklozenzorginstantie. Zo ontstaat een sociaal en economisch duurzaam model dat een voorbeeld stelt voor de maatschappij.

Het ontwerp richt zich op ontmoeting en betrokkenheid. De woningindeling en collectieve ruimtes stimuleren spontane interacties. Zo wonen gezinnen op de begane grond, zodat kinderen veilig kunnen spelen op de drie atria en pleinen, die ook aansluiten op een school. In het gebouw zijn ook plekken waar privé en publiek elkaar kruisen, zoals het atelier van Antje, dat fungeert als kunstgalerie én als laagdrempelige zorgingang.

Ontmoeting ontstaat op dagelijkse routineplekken: trappenhuishubs met wasmachines, koffieautomaten en boekruilkasten bieden informele contactmomenten. Hier ontstaat een buurtgevoel binnen het gebouw. Collectieve en publieke voorzieningen zoals een rockbunker en een hotel-restaurant met wellness dragen bij aan een levendige gemeenschap en een internationale uitstraling.

Het gebouw straalt trots en eenheid uit, met hoogwaardige architectuur en een inclusief karakter. Dit wordt gesymboliseerd door een markante toren op de westkop, bekroond met een vlag van samengeknoopte vlaggen, elk afkomstig van een bewoner. Dit symbool van verbondenheid weerspiegelt de kracht van diversiteit en gedeelde verhalen binnen het gebouw.

Dit ontwerp biedt niet alleen onderdak, maar creëert een sociaal duurzame leefomgeving waarin iedereen een rol speelt en waar zorg vanzelfsprekend geïntegreerd wordt in het dagelijks leven.