Van een thuis naar een huis, of van een huis naar een thuis. Deze plek in Crooswijk, Rotterdam, biedt expats en jongeren hoop en kansen voor de toekomst. Twee doelgroepen die op het eerste gezicht weinig gemeen hebben, maar door anders naar hen te kijken, ontstaat er een plek waar het opbouwen van een sociaal netwerk centraal staat.

Rotterdam trekt steeds meer expats aan door de internationale werkgelegenheid. Deze doelgroep is te verdelen in tijdelijke expats (0-1 jaar) en expats die voor langere tijd blijven (1-5+ jaar). Niet alleen expats zijn een groeiende doelgroep, maar er zijn ook steeds meer jongeren met verslavingen, psychische stoornissen of gedragsproblemen. Zonder een sociaal vangnet belanden deze jongeren op straat, zonder een thuis.

Hoewel deze twee groepen op het eerste gezicht ver uit elkaar lijken, hebben ze één gemeenschappelijk doel: het opbouwen van een sociaal netwerk. Expats komen van een een thuis (waar ze al een sociaal netwerk hebben), maar gaat naar Rotterdam en belanden uiteindelijk in een huis zonder dit netwerk. Jongeren komen juist vanuit een huis zonder sociaal vangnet en zoeken een plek waar ze een sociaal netwerk kunnen opbouwen en een toekomstperspectief krijgen.

In de studio Met Zorg Ontwerpen heb ik het opbouwen van een sociaal netwerk als uitgangspunt genomen voor het ontwerp van een woongebouw in Crooswijk. Het ontwerp stimuleert interactie tussen bewoners, maar ook met de buurtbewoners van Crooswijk. De publieke plint wijkt af van de huidige rooilijn van de wijk en is toegankelijk vanaf alle zijden, zodat het uitnodigt om de publieke functies te bezoeken. Boven deze plint bevinden zich de woningen voor zowel expats als zorgafhankelijke jongeren. De galerijen naar de woningen zijn zodanig ontworpen dat bewoners op kleinere schaal een gemeenschap kunnen vormen.

De expats hebben hun eigen woning, maar naarmate ze langer wonen, wordt er meer collectieve ruimte op de galerij gecreëerd. De jongeren wonen in een woongroep, wat de onderlinge steun en 24/7 begeleiding versterkt. Door de woningen naast elkaar te plaatsen, wordt geen onderscheid gemaakt tussen de doelgroepen. 

Van deze aanpak heb ik geleerd om met een andere bril naar de verschillende doelgroepen te kijken. Hierdoor bleken er meer overeenkomsten te zijn dan ik eerst dacht. Door deze aanpak ben ik ervan overtuigd dat wanneer je de bewoners centraal stelt in je ontwerp, er betere architectuur ontstaat.