Er bestaat een Māori gezegde: ‘Ik loop achterwaarts de toekomst in met mijn ogen gericht op het verleden’. Voor deze wijsheid vertonen we nog maar weinig gevoeligheid. We leven in een tijd waarin de toekomst geen plek heeft. En dat terwijl de keuzes die nu worden gemaakt, verstrekkende gevolgen zullen hebben voor die toekomst. Het is een doodlopend pad. De klimaatcrisis laat zien dat we de toekomst niet langer kunnen negeren. We zullen onze tijdshorizon moeten verbreden. Daarbij stuiten we op een barrière: de toekomst kan vaag en abstract zijn en is omgeven met onzekerheid. De klimaatcrisis is daarmee tegelijk een perspectiefcrisis.

Om uit deze perspectiefcrisis te ontsnappen zullen we de grenzen van onze temporele verbeelding moeten verleggen. Ontwerpers beschikken over het vermogen – en de verantwoordelijkheid – om daar een rol in te spelen. Dat vraagt om een fundamenteel andere ontwerphouding en begint bij het besef dat het westerse idee van tijd – waarin het heden geïsoleerd is van het verleden en de toekomst – misschien wel ten grondslag ligt aan onze kortzichtigheid. Inheemse culturen waar een ander besef van tijd bestaat, kunnen ons helpen dit te doorbreken. Zo kunnen we inspiratie putten uit de overtuiging dat verleden, heden en toekomst met elkaar verweven zijn. Dit vloeibare idee van tijd wordt door Aboriginals aangeduid als Everywhen. Dit afstudeerproject laat zien hoe Everywhen onderdeel kan worden van het ontwerpend denken en handelen.

In deze zoektocht bieden drie mediavormen uit het standaardrepertoire van de ontwerper houvast. Aan de hand van kaarten, maquettes en vertellingen wordt onderzocht hoe we de stad kunnen zien en begrijpen in de geest van Everywhen. Deze aanpak richt zich op Den Haag; een stad waarvan het aanzien wordt bepaald door uiteenlopende tijdschalen. Enerzijds is de stad gevormd door diepe geologische tijdslagen van zand en veen. Anderzijds kent de stad een lange geschiedenis als het centrum van politieke macht die continu in verandering is. Deze uiteenlopende krachten zijn met elkaar verweven in de ontstaansgeschiedenis van Den Haag. Hierdoor leent de stad zich bij uitstek om door de bril van Everywhen benaderd te worden.

De verzamelde verhalen over Den Haag vormen de aanzet voor een reeks zinnebeelden.
Deze ruimtelijke voorstellingen dagen uit om ons temporele blikveld te vergroten. Kijken we naar Den Haag zoals het was, nu is, óf in de toekomst kan zijn? Door de ruimtelijke installaties, kaarten en verhalen ontstaat een nieuw beeld van de stad. De grens tussen verleden, heden en toekomst vervaagt, tot het punt waarop we Everywhen bereiken.

Commissie:
Voorzitter                           : Thijs van Spaandonk (RAvB / Bright)
Mentor                               : Alexandra Sonnemans (Rotative studio)
Externe criticus                 : Chidi Onwuka (Storyteller en auteur)
Toegevoegde criticus        : Chris van Langen (Ministerie van BZK)