Ik heb mijn plattegrond uitgewerkt van het kerngezin en inwoonde grootouder.

Wanneer een grootouder zijn levenspartner verliest, ontstaat er een voelbare leegte in iemand zijn dagelijkse omgeving. Wanneer het alledaagse en drukke leven weer hervat wordt, kan er een stilte intreden in het leven van grootouder, wat mogelijk leidt tot gevoelens van eenzaamheid. Het 'kern' gezin, dat druk in de weer is met hun eigen bezigheid, verlangt naar wat extra handen wat zorgt naar meer rust in hun leefomgeving. Het concept samen wonen maar ook alleen bevordert de sociale interactie en vormt een gemeenschap waarbij deze twee elkaar kunnen ondersteunen.

De benadering van samenleven, maar ook ruimte laten voor individuele momenten, wordt vormgegeven in dit architectonisch ontwerp. De onderlinge verbondenheid tussen de woongebieden wordt gecreëerd door een openverbinding tussen de privé woonkamers van de bewoners en de gemeenschappelijke ruimte. De toetreding van daglicht, het horen van het geluid zorgt voor een gevoel van aanwezigheid zonder dat je in het zicht zit van de ander. De woonkamers zijn uit elkaar getrokken waarbij het dynamische gezin vlak bij de entree is gepositioneerd.

De gemeenschappelijke ruimte staat voor ontmoeting, hier kunnen de twee huishoudens samen koken en eten. Het hoogte verschil zorgt voor intieme ruimtes en voor een hiërarchie tussen de privé vertrekken en de gemeenschappelijke ruimte zonder dat de verbintenis van de woonkamers wordt verbroken.

De plattegrond is aanpasbaar voor de veranderende gebruiksbehoeftes en kan op diverse manieren worden ingezet. Door de flexibiliteit van de harmonicadeuren ontstaat er een dynamisch geheel waarin ruimtes met elkaar worden verbonden en gescheiden, afhankelijk van de behoeften. Het hoogte verschil zorgt er voor dat de bedden onder de vloer kunnen worden geschoven, zo is de ruimte overdag weer geheel anders in te delen.