Het Nederlandse woonlandschap. Een Unieke in zijn soort. Een netwerk van steden, dorpen en gehuchten ligt als een patroon verdeelt over het land. De bevolking is gehuisvest in voornamelijk steden van middelgroot formaat. Dit woonlandschap staat een transformatie te wachten. De woningvraag zal blijven toenemen en de zeespiegel zal blijven stijgen. In de huidige tijd waarin meerdere crises zorgen voor spanning en verdeeldheid. De manier waarop wij ons leven en de ruimte om ons heen indelen staat voor een kantelpunt. Echter is het teweegbrengen van verandering nog nooit over een nacht ijs gegaan en dat zal ook nu zeker niet het geval zijn. De woningbouwopgave wordt grotendeels ondergebracht in de laaggelegen gebieden van ons land. Met de wetenschap aan onze zij lijkt dit tegenstrijdig met het voorzien van een veilige en geruststellende toekomst. Waarom zouden we onnodig risico lopen? waarom zouden we investeren op onzekere gronden terwijl dit niet hoeft? dit heeft te maken met onze identiteit en traditie. Nederlanders geloven in de maakbaarheid van de samenleving en diens ruimte. De maakbaarheid van de toekomst. Maar wat nou als deze toekomst niet maakbaar blijkt? 

Dan mogen we spreken van een poldercrisis.