In een tijd waarin stedelijke verdichting en klimaatadaptatie onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, staan wij als architecten en stedenbouwkundigen voor een essentiële vraag: "Waar en hoe is het nog verantwoord om te bouwen?" Het gebied Zestienhoven, het voormalige Rotterdam The Hague Airport, biedt een unieke kans om deze vraag te beantwoorden. Dit gebied, dat vijf meter onder NAP ligt en bekendstaat als het "doucheputje" van Rotterdam, is bijzonder kwetsbaar voor hevige piekbuien. Wat als we deze uitdaging omvormen tot een kans voor duurzame ontwikkeling?

Mijn visie voor Zestienhoven transformeert deze probleemzone in een toekomstbestendige stadswijk die zowel de stedelijke als de klimaatdoelstellingen dient. Door het vliegveld te sluiten, dat momenteel voor geluidsoverlast en luchtvervuiling zorgt, ontstaat ruimte voor de Wilgenplas, een grote waterbuffer die de regio beschermt tegen extreme weersomstandigheden. Deze plas, met fluctuerende waterpeilen, creëert een dynamisch landschap dat met de seizoenen verandert. Slechts een derde van de plas is toegankelijk voor mensen; de rest wordt omgevormd tot een moerasgebied dat jaarlijks 2,5 keer meer CO2 opslaat dan een bos, wat bijdraagt aan een klimaatpositief ecosysteem.

De nieuwe stadswijk rondom de Wilgenplas wordt gebouwd op verhoogde grond, verkregen door de afgraving van de plas. Het ontwerp van de wijk integreert water als centraal element en leidraad voor de inrichting van straten, woonblokken en woningen. De wijk omvat drie typen woonblokken, elk afgestemd op hun locatie in het landschap: drijvende woningen en werkruimtes die meebewegen met de waterpeilfluctuaties, woningen aan de plasrand waar het landschap de buitenruimte vormt, en een hoofdstedelijke rand met intensievere bedrijvigheid en zorgvuldig ontworpen publieke ruimtes.

De woningen zijn ontworpen met een gedeeld energiegebruik, diversiteit in woon typologieën, hergebruik van regenwater, en worden gebouwd met biobased materialen. Er is extra aandacht voor collectieve buitenruimtes, en de fiets en voetganger domineren het straatbeeld, waarbij de auto een ondergeschikte rol speelt. De wijk vormt een verlengstuk van Rotterdam en de plas biedt recreatieve waarde en verkoeling voor de inwoners van de stad.

Deze visie erkent het regionale belang van het huidige vliegveld, maar biedt een alternatief dat niet alleen zorgt voor waterveiligheid in de regio, maar ook voorziet in de dringende behoefte aan duurzame, veerkrachtige woon- en werkruimte. Dit project creëert een toekomstbestendige leefomgeving waarin de mens bewust minder ruimte krijgt dan het klimaat, en waarin een autonoom watersysteem symbool staat voor de harmonieuze combinatie van stedelijke ontwikkeling en klimaatadaptatie.