In de jaren '80 werd in Rotterdam het Nederlandse Architectuur Instituut (NAi) opgericht als centrale plek voor architectuur en stedenbouwkunde. Het NAi heeft in veertig jaar bewezen architectuur toegankelijker te maken, te promoten en het vakgebied te stimuleren om maatschappelijke vraagstukken aan te pakken. Nu bekend als het 'Nieuwe Instituut' (NI), is het niet langer beperkt tot architectuur en stedenbouw, maar omvat ook design en digitale cultuur. Ondanks de veranderende behoeften is de infrastructuur niet aangepast, terwijl de vraag naar verbindende en katalyserende rol in het vakgebied toeneemt. Het instituut is expert geworden in het speculeren over toekomstscenario's en debatteert hierover, maar het is nu tijd om woorden om te zetten in daden en te experimenteren. Het voormalig lineaire proces verandert in een cyclische aanpak waarbij experimentresultaten het debat voeden. Ruimtelijke en functionele aanpassingen zijn nodig om ruimte te bieden aan experimenten. Een hedendaagse interpretatie van de kloostergang wordt toegevoegd aan het bestaande gebouw, waardoor het instituut een proeftuin wordt die ruimte biedt voor voortdurende verandering en onderzoek naar nieuwe mogelijkheden voor het NI.