De ‘s-Gravendijkwal is onderdeel van het Maastunneltracé. Door de jaren heen is de ‘s-Gravendijkwal veranderd van een groene boulevard naar een stadssnelweg die zorgt voor veel uitstoot en overlast. De ‘s-Gravendijkwal is uit balans geraakt. Bijna alle ruimte is ingericht als rijbaan of als parkeerplek. Er is nauwelijks plek voor planten, mensen en dieren. De ‘s-Gravendijkwal is getransformeerd door het gebied te bestuderen door de ogen van 3 hoofdrolspelers: de zwaluw, de egel en de mens. De zwaluw ziet de stad als rotslandschap, en maakt graag nesten tegen de gevel van gebouwen. Waterrijk gebied is belangrijk voor de zwaluw. Voor de egel zijn parkstructuren, tuinen en struiken van belang. De egel heeft behoefte aan aaneengesloten groenzones en veilige oversteekplekken, die nu nauwelijks in de stad te vinden zijn. Volgens ecoloog Vincent Nederpel zal het transformeren van de ‘s Gravendijkwal met deze twee diersoorten in gedachten, ertoe leiden dat verschillende andere diersoorten ook van deze ecotoop profiteren. In de analysefase is gebleken dat er in de stad nu gebrek is aan goede en toegankelijke zorg voor kwetsbare groepen in Rotterdam. Wachtlijsten groeien. Het aandeel dak- en thuislozen stijgt volgens tellingen jaarlijks. Deze mensen krijgen een speciale plek in het ontwerp. Inspiratie is het ‘Moederhuis’ van Aldo van Eyck. Van Eyck vond het belangrijk dat zijn ontwerp sociale interactie zou bevorderen. Het idee is om kwetsbaren niet weg te stoppen, maar een herkenbare plek centraal in de stad te geven.