Het moet anders. De wereld sterft. De biodiversiteit is in een razendsnel tempo aan het afnemen, terwijl wij hier als mens volledig afhankelijk van zijn. We kunnen niet gaan zitten wachten tot technologische innovaties het voor ons oplossen. Zo kunnen we niet veranderen. En veranderen moeten we.

Daarom moeten we af van zowel grote als kleine uitstoters. Van vervuilende fabrieken tot auto’s. Minder uitstoot betekent dat de natuur de kans heeft om te herstellen, de kans om de biodiversiteit te verhogen. Maar ook de schaarse ruimte die we hebben, zullen we moeten herverdelen. Nu is de ruimte, op de ’s-Gravendijkwal, bijna allemaal voor auto’s, terwijl dit vroeger niet zo was. Voordat de tunneltraverse er was, was er op de 's-Gravendijkwal veel meer ruimte voor zowel mensen als voor natuur. Er was een soort balans in het ruimtegebruik.

Die balans moet terug. De natuur (inclusief de mens) moet meer ruimte krijgen in de stad en ecosystemen moeten met elkaar verbonden worden. Dat ecosystemen met elkaar verbonden worden is noodzakelijk voor het vergroten van leefgebieden van dieren. Hierdoor ontstaan meer bewegingsmogelijkheden voor dieren, waardoor de toegang tot voedsel, voortplantingsmogelijkheden en veilige plekken groter wordt. En daar is de 's-Gravendijkwal een ultieme plek voor.

De 's-Gravendijkwal ligt precies tussen een van de grootste stedelijke ecosystemen in Rotterdam, Het Park, en de Schieveense polder ten noorden van de stad. Daartussen kruist de 's-Gravendijkwal nog verschillende groene verbindingen in de stad zelf, zoals de Essenburgsingel en de Statensingel. Door deze op elkaar aan te takken ontstaat een uitgebreid ecologisch netwerk van plekken en verbindingen. Hiernaast blijft bereikbaarheid voor de mens een belangrijk punt. Doordat de auto verwijdert worden uit de stad is het noodzakelijk dat er een nieuw uitgebreid ov-netwerk is met meer trams en metro’s.

Door voldoende ruimte voor de natuur te creëren in de stad ontstaat er via de 's-Gravendijkwal een natuurlijke route waarmee verschillende ecosystemen met elkaar verbonden worden. Waar mensen, als onderdeel van het ecosysteem, gebruik van kunnen maken. Maar waardoor vooral de natuur zichzelf kan herpakken.