Ik maak mij zorgen over de toekomst van Zeeland. Als ik aan Zeeland denk, denk ik aan de nauwe relatie met de zee, het plukken van oesters tijdens eb, de weidse akkers en grillige dijklichamen, maar vooral ook de verbondenheid van de bewoners met hun provincie. Deze identiteit, die zich uit in leefwijze, cultuur en de verhouding tot het landschap, fluctueert en veranderd geleidelijk. Echter, de zeespiegelstijging zal een zodanige impact hebben, dat de toekomst van Zeeland gigantisch onder druk wordt gezet. Opeens is niet meer duidelijk welke richting Zeeland op moet en met welke gevolgen. Een beslissing hierover wordt continue uitgesteld. Logisch ook, in het huidige politiek-maatschappelijke klimaat waar grote groepen lijnrecht tegenover elkaar staan. Denk aan de stikstofcrisis, de boerenprotesten en de klimaatactivisten. Echter, als we binnen vijf jaar niet kiezen wordt de keuze, net als 70 jaar geleden tijdens de watersnoodramp, vóór ons gemaakt.

Vanuit nieuwsgierigheid en de behoefte om de complexiteit van de opgave te versimpelen, voelde ik mij als stedenbouwkundig ontwerper geroepen om te verbeelden wat een mogelijk toekomstperspectief voor Zeeland zou kunnen zijn. Dit heeft geresulteerd in twee mogelijke oplossingsrichtingen; Zoet en Zout, met als doel om een fundamenteel gesprek over deze ongewisse toekomst mogelijk te maken.

Het debat wordt nu beheerst door experts met uiteenlopende ideeën en de daarbij horende oplossingsrichtingen. Verschillende landschapsarchitecten pleiten voor een Zeeland waarbij we het water toelaten en nadenken over ‘building with nature’. Ingenieurs kiezen veelal voor grote technische ingrepen die de kunde van de Deltawerken overstijgen. Bewoners van Zeeland neigen daarbij vooral naar de meest veilige oplossing. Het debat is conventioneel en loopt gigantisch uiteen, maar één ding hebben ze wel gemeen: er gaat sowieso iets veranderen.

Deze dualiteit is de reden voor een minder traditionele aanpak, een waarbij de Zeeuwen al op voorhand betrokken zijn. Het doel van dit project is om Zeeland, én de Zeeuwen te helpen kiezen. Dat gebeurt niet door wederom met een uitgewerkt plan te komen, de strijdarena is namelijk al chaotisch genoeg. Het project neemt daarentegen de vorm aan van een debat. Deze methodiek, vooral gebaseerd op het stellen van vragen, ontwerpend onderzoekend en reflectie, geeft de ontwerper een rol van moderator en inspirator. Daarmee wordt het gesprek toegankelijk, actor gericht en helpt het hopelijk om politieke knopen door te hakken.

Een debat over de toekomst van Zeeland werd traditioneel gevoerd door bepaalde actoren; ambtenaren, ingenieurs, ecologen, en andere experts. Het ging dan voornamelijk over waterveiligheid. In dit project is het debat breder getrokken door naast bewoners, boeren en vissers ook niet-menselijke actoren een stem te geven, zoals het water, de Aalscholver, de Paling, de Oester, Zeekraal en de Ui.

Ik stel jullie graag voor aan het Zeeuws Parlement; een zoektocht naar een nieuwe balans tussen ecologie en economie.