Infrastructuur leidt tot informele plekken in de stad. Denk maar aan een slaapplek onder een viaduct of een drempel als schans voor skateboarders. Ook energie-infrastructuur creëert condities voor informeel gebruik. Voor de één is een elektriciteitskastje het perfecte speeltoestel, voor de ander een canvas.

Door de energietransitie moet deze energie- infrastructuur op de schop. Verwacht twee keer zo veel transformatorhuisjes in het al volle straatbeeld en een ingewikkelde puzzel van kabels in de volle ondergrond. Mocht je er nu nog zo voorbij of overheen lopen, binnenkort struikel je er waarschijnlijk over.

Netbeheerders zien echter zorgvuldig ingepaste en mooi vormgegeven objecten vooral als kostenpost en mogelijke vertraging van de energietransitie. Zij voelen zich verantwoordelijk voor de werking van het netwerk, niet voor de ruimtelijke verschijningsvorm.

Zij die de energie-infrastructuur misbruiken, tonen aan wel eigenaarschap te voelen. In de commercieële stad zorgt de schaarste naar ruimte voor zelfontplooiing, er voor dat deze objecten worden toegeeigend,. Hiermee krijgen zij een dubbelfunctie. Naast dat ze ons van energie voorzien, kunnen wij er ook onze energie kwijt.

Tijdens dit proces worden interessante en verrassende plekken, momenten en objecten toegevoegd aan de stad. Als ontwerper hoeven we niet altijd zelf het eindbeeld te bepalen, we kunnen het toeëigenen faciliteren.