Het scenario dat er een ramp in de vorm van een overstroming plaats zal vinden zou wel eens heel realistisch kunnen zijn. Vanuit dat perspectief gezien worden we meegenomen door de tijd. Van nu naar 2122. De gevolgen van klimaatverandering die als een donkere wolk boven ons hoofd hangen en waarvan we nog niet precies weten wat de omvang zal zijn. Dan het besef dat het te laat is, dat we de strijd met het water verloren hebben. Tot de omkeer, het inzien dat we moeten leren leven met water, in plaats van naast water.

Door de eeuwen heen heeft de regio veelvuldig te maken
gehad met rampen. Deze rampen zorgden er altijd voor dat er
nadien actie ondernomen werd en dat leidde dan tot een
oplossing om eenzelfde soort ramp te voorkomen. Nederland
is in de ‘’ramp-oplossing’’ loop terecht gekomen. Gezien de
zeespiegelstijging en de komst van steeds meer extreme
neerslag als gevolg van klimaatverandering en het nog
decennia dalen van de bodem, is het tijd voor verandering.
De eerstvolgende ramp moet het kantelpunt in de
geschiedenis worden. 

Als gevolg van een ramp is een groot deel van de bevolking
naar het oosten van het land verhuist. De vraag om een
productief vruchtbaar landschap neemt toe. Omdat een deel
van de randstad onderwater gelopen is en de kans zeer reëel
is dat dit nog eens kan gebeuren worden er een aantal
belangrijke transities in gang gezet.

–  Bestaande beschermde stads- en dorpsgezichten worden net als gebieden met hoge dichtheden beschermd. Andere bebouwden gebieden gaan verloren.

–  De primaire dijkstructuren en waterkeringen worden opgeheven, waardoor het water meer de ruimte krijgt. De bestaande regionale dijkstructuren worden uitgebreid en zo ontstaat een scherven landschap met wisselpolders.

–  Wisselpolders worden ingezet om beschermde bebouwde gebieden te beschermen. De polders zijn afwisselend droog en nat en voorzien op die manier in wisselende vormen van landbouw. In geval van extreme waterstanden worden polders opengesteld als waterbuffer.