Het museum ligt op ca. 50min lopen van Den Haag centraal en het hoofstation. De ligging van het museum is dan ook vrij anoniem. Hierdoor wist de bezoeker gisteren dat hij/zij vandaag naar het museum zou gaan. Je zou dus kunnen zeggen: ze gaan met voorbedachte raad naar het museum. De reis door Den Haag brengt je langs iconische plekken zoals het Binnenhof, maar ook langs de vuilnisman die de vuilnis ophaalt of spelende kinderen. Al deze prikkels hebben dus al invloed op het museum bezoek. Deze prikkels stoppen wanneer je het museum bezoekt. In het boek: Het Haags Gemeente Museum Van H.P. Berlage staat dan ook het volgende: de bezoeker wordt nadrukkelijk naar de eigen wereld van de beeldende kunst geleid. Door de lange gang die door een vijver snijdt, het door Johan Altrof ontworpen wapen van Den Haag en de monumentale hal met de kalkzandsteen tegel met de zin: Eer het godelijke licht in de openbaring van de kunst. Zorgen er voor dat je het alledaagse achter je laat en de werled van de kunst kan betreden.   

Vervolgens ga je dwalen door het museum en vorm je een mening op de maatschappij dat gevoed wordt door de kunst, maar ook alleen maar door de kunst. En is dit goed? Is het niet nodig om deze nieuwe mening te kunnen reflecteren? 

Door tools van Berlage opnieuw in te zetten kan een zaal ontworpen worden dat de goede kwaliteiten van de bestaande museale zaal van het kunstmuseum herinterpreteert. Hierbij vergroot ik de zaal, om zo ook groot werk een plaats te geven in het museum. Daarbij verschaal ik deze ruimte om zo diversiteit in afmetingen te krijgen. Hierdoor kunnen er diverse dialogen tussen kunstwerken en ruimte ontstaan. Vervolgens trek ik deze zaal sequentie uit elkaar in twee richtingen. Richting het Zorgvliet (park) en Statenkwartier (stad). In tegenstelling tot de bestaande museale route loopt de museale route in de uitbreiding dood op een zaal waar je kan reflecteren op de twee typologieën in de directe omgeving (de stad en het park). De ruimte die ontstaan tussen de zal sequentie zitten op preciese plekken in de context waar iets gebeurd. Het parkeren van de auto, het skaten of een druk kruispunt. Op deze plekken komen dan ook zalen waar een conextie gemaakt kan worden met de buitenwereld om zo te kunnen reflecteren.

Wat ontstaat is een museum beleving dat door borduurt op de bestaande museale route en beleving van ruimte. Waarbij er een grotere diversiteit ontstaat aan afmetingen van ruimte om zo meer dialogen aan te kunnen gaan met kunstwerken en momenten van het creren van een mening op de maatschapij afwisselt met momenten van reflectie. Een uitbreiding dat de kunst, de kunstenaar, het museum en de bezoeker dient.