Het sluiten van vliegveld Rotterdam The Hague Airport zou enorm veel potentie bieden om een bijdrage te leveren aan de kwantitatieve en kwalitatieve verstedelijkingsopgave in Rotterdam. Met het verdwijnen van het vliegveld en de hieraan verbonden omliggende terreinen ontstaat binnenstedelijk een potentieel plangebied dat zo’n 400 hectare beslaat. Naast het verdichten van de stad biedt dit ook de kans om de grotere groenstructuren in en rondom de stad Rotterdam te versterken en beter met elkaar te verbinden.

De lange lijnen vanuit de omgeving en de ondergrond vormen de basis van het raamwerk. De bestaande watergang rondom het huidige vliegveld wordt verbreedt tot een kanaal en singel en spant het raamwerk op in de oost-west richting. Hieraan liggen recreatieve voorzieningen zoals sportvelden en volkstuinen. Vanuit hier lopen directe lijnen richting de metrostations. Hierbij is metrostation Meijersplein, Airport verplaatst naar zijn oorspronkelijke locatie nabij het Wilgenplaspark. De grote infrastructuurbundels van de G.K. Van Hogendorpweg en het metrotracé worden samengebracht zodat er ruimte ontstaat om hier in hoge dichtheid te verstedelijken. Schiebroek krijgt daarbij een nieuwe stadsrand. De nog zichtbare lijnen van het HSL-tracé en de historische Bovendijk vormen belangrijke fietsroutes in noord-zuid richting die stad en polder met elkaar verbinden. Ook in oost-westelijk richting zijn er diverse fietsroutes die het gebied verbinden van de Delftse Schie tot de Bergse Plassen. Aan de westzijde ontstaat een waterrijk landschap dat aansluit op de Overschiese Plassen en de omliggende polderstructuur. Naast dat hierin gewoond kan worden, worden ook de natuurwaarden versterkt.

De groenstructuren en parken die in het raamwerk ontstaan leiden tot helder te onderscheiden stadsbuurten die elk een eigen karakter, dynamiek en dichtheid kennen. Het raamwerk biedt daarmee ruimte voor een hoge diversiteit aan woon- en werkmilieus. Twee deelgebieden die extreme uitersten van elkaar zijn, worden nader uitgewerkt.