Het woonerf in de Coevering-West in Geldrop is uit mijn onderzoek naar voren gekomen door te zoeken in de regio Eindhoven naar bouwjaren, een hoge sociale zekerheid; wat betekent dat de leefbaarheid van het woonerf daalt en het aantal AOW-uitkeringen; wat slaat op vergrijzing. 

Het woonerf is oorspronkelijk dus anders ontworpen dan hoe het nu wordt gebruikt. Zo waren alle achtertuinen ooit onderdeel van een grote parkstructuur en waren de woonerven veilige speelzones. Echter worden de woonerven nu anders gebruikt en zijn de achtertuinen nu gedistantieerd van het park door hoge schuttingen, waardoor sociale controle niet meer mogelijk is. Daarnaast zijn de woonerven nogal versteend, waardoor wateroverlast ook vaker voorkomt.

Bovendien liggen er op de grote schaal ook kansen voor dit Geldropse woonerf. Zo kan het Beekdal het woonerf in worden getrokken, waardoor er een belangrijke fysieke en ecologische verbinding tussen het Beekdal en de Stabrechtse Heide ontstaat. Ook kan het woonerf een belangrijke rol gaan spelen in de waterbuffering en afwatering van het Beekdal. Tenslotte ben je vanuit het woonerf zo met de fiets in het centrum en bij het station. 

Het woonerf wordt slim verdicht dankzij het aanbrengen van verschillende ‘motoren’ die het woonerf volledig vrijspelen van de auto. Deze motoren zijn openbare woondekken waaraan vooral levensloopbestendige appartementen worden gerealiseerd, waaronder geparkeerd kan worden. De woondekken sluiten aan de andere kant mooi aan op het maaiveld. De buurt krijgt drie inprikkers waar de auto de buurt kan betreden. Verder vormt de openbare groenblauwe ader de basis voor het plan, waaraan alle achtertuinen als onderdeel van het park worden gerealiseerd, met lage erfafscheidingen. Het robuuste landschap wordt ook gebruikt als natuurlijke afscheiding en -overgang tussen de private tuintjes en openbare parkstructuur, door met kleine hoogteverschillen te werken. De bestaande bergingen van de gezinswoningen worden aan de achterzijde van de woningen gekoppeld, als uitbreiding en tevens als extra daktuin waarop water opgevangen kan worden. Zo fungeert de openbare parkstructuur als een nieuw robuust watersysteem. De entrees van de gezinswoningen zijn gelegen aan de collectieve woonerven en de entrees van de nieuwe verdichtingstypologie hebben een collectieve portiekontsluiting zowel aan de parkzijde als op het woondek. Bestaande gezinswoningen kunnen worden opgesplitst, zodat een alzijdige rug-aan-rug typologie ontstaat. 

In totaal wordt dit woonerf met 45% verdicht. Om deze verdichtingsstrategie mogelijk te maken, worden 188 bestaande verouderde gezinswoningen gesloopt. Daarnaast worden er ongeveer 500 woningen voor zowel emptynesters als startende gezinnen nieuw gebouwd.

Op deze wijze brengen we startende gezinnen weer thuis op het woonerf.