Appeltaart – het Rotterdamse stadsrecept
Het recept voor de toekomst. Een toekomst die niet langer gaat over snelle kortetermijnoplossingen maar die veel meer van ons vraagt. Namelijk een andere omgang met de factor tijd waarbij we niet enkel nadenken over de wereld gedurende de tijd die we daar zelf op door brengen. We kijken verder vooruit en durven zelfs na te denken over onze erfenis. Wat laten we achter en hoe zorgen we ervoor dat ook de generaties na ons nog een leefbare planeet overhouden? Hiervoor moeten we meerdere lijnen uitzetten en ons voorbereiden op wat komen gaat.
Deze verschillende lijnen zijn terug te zien in de ingrediënten van de appeltaart. Die middels een abstracte weergave een inzage verschaffen in onze toekomstige omgang met ‘de aarde’. Op hoofdlijnen gaat het dan over: nieuwe technieken, nieuwe groene energiebronnen, ander gedrag, en andere wet- en regelgeving.
Specifieker en toegespitst op de ingrediënten van deze appeltaart vraagt ‘de aarde’ het een en ander van ons als consumenten. Denk na over de producten die wij uitkiezen in winkels en de ecologische footprint daarvan. Verminder de energieconsumptie. Ga op zoek naar nieuwe groene energiebronnen, wat zijn de (bij)producten hiervan en hoe kunnen we deze benutten? Verbouw je eigen groente en fruit zodat er weer binding ontstaat met hetgeen je eet. Herwaardeer het lokale en daarmee ook haar gebreken. Doe nieuwe kennis op en geef dit door aan de volgende generatie. Kies bewust voor globaal maar doe dit met mate. Herwaardeer de aarde en geniet van deze appeltaart.
300 gram bloem & 175 gram plantaardige boter
Gedragsverandering is een belangrijk thema in de klimaattransitie die ons tegemoet raast. Wij hebben een verantwoordelijkheid. Dit start bij de producten die wij kopen of juist niet kopen. Door meer bewuste keuzes te maken dwingen we de voedselsector rekening te houden met onze wensen. Veel producten kunnen we relatief eenvoudig vervangen door een ‘groene’ variant. Als de vraag naar een alternatief stijgt, zullen nieuwe technieken zich ontwikkelen en uiteindelijk aanbieden.
10 milliliter Rotterdams water met een snufje zout & 160 gram suiker
Nederland waterland, zo zeggen we dat toch altijd? Ons waterland staat onder druk. Iedereen wilt wat van het water en ondanks het feit dat ons land gevormd is door water dreigt er een tekort. De tijden van overvloed zijn voorbij. Wordt het geen tijd dat we ons hierop gaan voorbereiden? Is er een ander land ter wereld dat het toilet doorspoelt met schoon drinkwater? Vaak lijkt de klimaatcrisis ingewikkeld maar kom op, dit kunnen wij toch? Daarnaast is er op grootschaliger niveau bewustwording nodig omtrent ons gedeelde goed om dit ook echt de status te kunnen geven die het verdient. Met aangepaste wet- en regelgeving kunnen we dit dan ook veel beter beschermen.
2 kakelverse eieren
Als we onze klimaatdoelstellingen willen waarmaken dan moeten we opzoek naar nieuwe vormen van energie. Zon- en windenergie zijn de afgelopen jaren al veel doelmatiger en efficiënter geworden. Innovatie op het gebied van nieuwe duurzame energiebronnen blijft gewenst en daarbij moeten we niet enkel verzanden in de technieken zoals we die nu al kennen. Zo zijn we nu nog altijd afhankelijk van het lichtnetwerk.
8 lokale appels
In onze geglobaliseerde wereld zijn we het spoor bijster geraakt. Van de seizoenen hebben we geen weet meer en altijd is álles, overal beschikbaar. Seizoensproducten bestaan niet langer als we de gehele wereld als onze voedselbron zien. Dan is het altijd wel ergens het juiste seizoen. Heel gemakkelijk kunnen we weer gaan profiteren van de lokale seizoensgebonden producten die ook nog eens veel lekkerder zijn, toch? Andere wet- en regelgeving is noodzakelijk om deze omslag mogelijk te kunnen maken en de grote multinationals écht aan te sporen tot verandering.
100 gram rozijnen
Door zelf op een kleinschalige (collectieve) manier voedsel te verbouwen, leren we de natuur meer te waarderen. We leren om te gaan met de factor tijd en zien ons voedsel weer langzaam ontstaan. Doordat dit proces zo langzaam verloopt wordt het gehele proces achter het product weer zichtbaar, dit voorkomt verspilling. Misschien nog wel belangrijker is dat we onze kennis overbrengen op onze kinderen. We leren hun wat er daadwerkelijk toe doet. Reststromen uit de keuken kunnen opnieuw verwerkt worden om zo weer te gaan dienen als grondstof. De kringloop wordt weer gesloten, is dat niet waar we met z’n alle naar toe willen?
3 theelepels kaneel en een scheutje rum
Sommige producten kunnen we nu eenmaal niet lokaal vervaardigen.
Laten we dus een bewuste keuze maken in de producten die we hierheen transporteren of die we vanuit Nederland naar het buitenland exporteren. Er samen voor zorgend dat dit transport beperkt blijft en op een zo goed mogelijke manier plaats vindt. Realiserend dat een schaars product juist om die reden bijzonder is en dus niet altijd in overvloed aanwezig hoeft te zijn.