Ruim 4 op de 10 mensen in Nederland krijgt ooit in zijn of haar leven te maken met psychische problemen. Ondanks dat de geestelijke gezondheidszorg door de jaren heen grote stappen heeft gemaakt, van het verbannen van mensen naar de medische benadering en de erkenning van sociale psychiatrie, waarbij de maatschappij en de samenleving ook ziekmakende factoren kunnen vormen, rust er reeds nog steeds een taboe op de psychiatrische zorg. Vaak is een psychiatrische instelling gevestigd in het buitengebied, in de natuur. Niemand ziet het of heeft er onbewust iets mee te maken. Het is weggestopt, verborgen en met afstand tot de samenleving. De samenleving waarin een ieder na behandeling dient terug te keren. Het doel is om de psychiatrie de wijk in te trekken. Om het zichtbaar en voelbaar te maken en zo hopelijk de drempel te verlagen.

De wijk Bloemhof, waarna het gebouw is volgens statistieken een wijk waar veel sociale ongelijkheid heerst. Sociale ongelijkheid zorgt voor een grote afstand tot de psychiatrische zorg, terwijl dit vaak meer psychische problemen met de meebrengt. De Bloemhof wordt een centraal punt in de wijk, waar psychiatrische zorg wordt verleend maar ook ondersteunde maatschappelijke functies heeft. De Bloemhof geeft een meerwaarde aan de wijk en stelt zich open voor iedereen, van opname tot een kopje koffie of een goed gesprek.