In de jaren 60 en 70 werd besloten dat Zoetermeer moest uitgroeien tot een stad met 100.000 inwoners om de woningvraag in Den Haag op te vangen. Er werden grote uitbreidingswijken, zoals Palenstein, gebouwd. Men vond dit monotoom er riep om meer variatie, waarna het rijksprogramma ‘‘Experimentele woningbouw’’ in het leven werd geroepen. De terrasflat in Palenstein is een van deze woningbouwprojecten. Oorspronkelijk ontwierp de architect, Wim Davidse, drie alzijdige terrasflats gekoppeld door een parkeergarage. Uiteindelijk is er een gerealiseerd. De centrale vraag is hoe er met dit Zoetermeerse erfgoed moet worden omgegaan. Wat waardeert men aan de terrasflat, wat zijn kansen en knelpunten en hoe kan het ontwerp van het gebouw bijdragen aan een klimaatadaptieve en biodiverse toekomst? Deze vragen zijn meegenomen naar het entreegebied in Zoetermeer, een schakel tussen het buitengebied en verschillende groene gebieden in de stad.