Het klimaat verandert. Het wordt steeds warmer en het wordt natter. Dat het natter wordt geeft veel overlast. Het gemengde rioolstelsel dat in veel wijken van  Rotterdam ondergronds te vinden is zit vol. Het water kan geen kant op en de regen plassen blijven hierdoor liggen op straat. Het asfalt werkt als een muur tussen de twee natuurlijke elementen die elkaar willen ontmoeten en omarmen.

De reactie die tussen deze twee ontstaat lijken we zoveel mogelijk volgens onze regels te willen plannen en in te richten. Waarom gaan wij ons niet eens aanpassen en meebewegen met de stromen van het water?

Het huidig rioleringssysteem is een van de grootste ruimte claims in de ondergrond. Als oplossing voor het natte probleem zeggen we dat een gescheiden rioolstelsel, infiltratiekratten en andere infiltratie tools de toekomst zijn. Allemaal maatregelen die zich in de ondergrond bevinden. Maar is dat wel de toekomst die we voor de ondergrond willen zien waar alles al vol gepropt zit met de kabels en leidingen die we nu al nodig hebben. 

In plaats van het hemelwater af te voeren naar het Rioolwaterzuiveringsinstallatie Dokhaven heb ik gekozen voor een lokale aanpak. De bodem wordt niet meer gezien als opslagplek voor alles dat we zelf niet willen zien of mee willen leven, maar de bodem die weer wordt gezien als een stukje natuur.

Water stroomt van hoog naar laag. In de huidige situatie bestaat de wijk uit twee kommetjes. De hoger gelegen delen zijn de randen van de twee wijken. Een rand van de kommetjes is niet gesloten, dit is de Mathenesserweg.

Er is rekening gehouden met 3 typen buien. Kleine bui, middelgrote bui en een grote bui. De grootte van de bui heeft invloed op het gebruik van de ruimte in plekken maar ook in de straten. Bij een grote zware bui wordt de ruimte voor water steeds groter wordt. Hiermee bewegen de straten en plekken mee met de weersomstandigheden. Ze groeien en krimpen. Bij de grote zware bui vullen niet alleen de plekken zich maar ook de straten passen zich hier op aan. De toegankelijkheid van de verschillende weg gebruikers verandert. 

Vanuit de visie ben ik Mathenesserpark gaan uitwerken. Dit is de locatie waar het kommetje als het ware nog lekt. Mathenesserpark wordt een plek voor wateropslag, dat de twee kommetjes sluit. Het water komt van de wijk BoTu maar ook uit de omgeving hier samen. Hiervoor is veel ruimte nodig. Het idee is om hier een dal te maken. Het water kan hier een aantal meters stijgen. Het dal heeft verschillende lagen. De lagen hebben een andere beleving die versterkt wordt door de natuur in deze zone.