SOCIAL STRUCTURE
Een zoektocht naar een sociale manier van verdichten
Geinspireerd door de gemoedelijkheid van het leven in een dorp en getriggerd door de dynamiek van…
SOCIAL STRUCTURE
Een zoektocht naar een sociale manier van verdichten
Geinspireerd door de gemoedelijkheid van het leven in een dorp en getriggerd door de dynamiek van de stad. Hoe kunnen we deze twee ingredienten op een goede manier met elkaar verenigen?
Een antwoord heeft zich gevormt in een ontwerp op de Lloydpier in Rotterdam. Een structuur met daarin circa 600 woningen dat laat zien dat het mogelijk is om op een sociaal vriendelijkere manier te verdichten. Aan de hand van centrale pleinen, gedeelde voorzieningen, ruim opgezette gallerijen en buurtkamers wordt de harde overgang die ontstaat in grote stedelijke projecten opgebroken. Hierdoor ontstaat er een schaal waarbij je mede bewoners kent van naam en af een toe een praatje maakt. Waarbij je voor elkaar een oogje in het zeil houdt als de ander op vakantie is en je je verbonden voelt met de buurt.
Het ontwerp bestaat uit een basis structuur van 4 lagen. Deze structuur is een autonome, sterk aanwezige betonstructuur en voelt aan als een sterke monoliet. In de structuur liggen verschillende blokken met een eigen architectuur. Deze blokken worden ontsloten via gallerijen en stijgpunten. Bij het volgen van deze stijgpunten kom je uit bij de centrale voorzieningen op het maaiveld of het dakpark. Het complex is tevens voorzien van verschillende buurtkamers.
Lees meerVoor de locatie is er gekozen voor de Lloydpier. Naast dat de grote hoeveelheid licht en uitzicht die de locatie biedt, geeft het complex op deze locatie ook iets terug aan de omgeving. Als je kijkt naar de opzet van de Lloydpier, heeft deze betrekkelijk weinig woningbouw ten opzichte van de hoeveelheid bedrijvigheid en voorzieningen die zicht op het schiereiland bevinden. Door het hoge aantal woningen dat zich binnen het complex bevindt. Kan de Lloydpier zich verder ontwikkelen als een echt woongebied.
Het complex bestaat uit 4 gestapelde ringen die van binnen uit trapsgewijs terug lopen. Elke ring bevat 3 woonlagen. Door de verschillende dieptes en woningtypes die er binnen het complex zitten, is het mogelijk om een heel divers woonmilieu te ontwikkelen.
De plattegronden zijn opgezet al een masterplan en moet gelezen worden als een bestemmingsplan. Ze geven oriëntatie van de woningen, posities van entree’s aantal woningen en woningoppervlaktes aan. Tevens bevatten de plattegronden de uitwerking van de centrale voorzieningen zoals de stijgpunten, gallerijen, buurtkamers en collectieve voorzieningen.
Voor de structuur is er gekozen om deze uit te voeren in een beton met een ingestrooide gekleurde steen. Hierdoor oogt hij van een afstand als een sterke monoliet die de verschillende woonblokken draagt maar is er ook verfijning op een beperkte afstand. Voor de balustrade is er gekozen voor een cortentstaal met een geperforeerd golfpatroon als verwijzing naar de geschiedenis van de locatie.
De stijgpunten verbinden de verschillende lagen met elkaar en functioneren als een entree voor elke laag. Om dit te bewerkstelligen is er bij de indeling gekeken naar een ruime opzet, waarbij er ruimte is voor sociaal contact. Tevens zijn de postkasten voor de bewoners van de laag te vinden bij de snijpunten. Voor de materialisatie is er gekozen voor een strekmetalen huid op een vliesgevel. Deze neutrale articulatie zorgt ervoor de de verschillende woonblokken sterker gaan spreken in het geheel.
Vanaf het stijgpunt betreed je de gallerijen. Deze hebben een breedte van 2,5 meter. Waardoor er ruimte is voor kleine voortuintjes en zitgelegenheden naast de standaard ruimte voor horizontale ontsluiting.
Binnen het complex zijn er verschillende buurtkamers. Deze kamers zijn centrale ontmoetingsplekken binnen het complex. Plekken waar bewoners met elkaar afspreken om even een bakkie koffie te doen en bij te kletsen.
