De ondergrond in Rotterdam wordt als maar voller en drukker. Nieuwe en alternatieve vormen van energie veranderen de manier waarop wij onze dagelijkse apparatuur gebruiken maar ook de (elektrische) apparaten die wij gebruiken zijn in de laatste jaren veel meer energie gaan vragen. Hierdoor moeten stroomleidingen worden aangelegd die zwaarder zijn om deze consumptie op te kunnen vangen. Niet alleen stroom, maar ook nieuwe vormen zoals warmtenetten moeten worden aangelegd, om nog maar te zwijgen over de vervanging en uitbreiding van het bestaande riolering waarvan een gedeelte de komende 25 jaar al twee keer zo snel vervangen moet worden als nu. Buiten dat om hebben we nog ons gasnet, waternet, datanet en mass-transit infrastructuur: de metro. In Nederland ligt er op het moment al ruim 1,7 miljoen kilometer aan kabels en leidingen onder de grond.

Zonder enige kennis te hebben over de ondergrond is het makkelijk gezegd: ‘’Gooi de straten open, vervang wat er nodig is en gooi het weer dicht, klaar’’. Was het maar zo eenvoudig. Een proces om een straat open te breken is vanuit een logistiek perspectief al een grote opgave. Hierbij komt nog het graven en uitzoeken welke leidingen waar zitten, en uiteindelijk nog de eventuele graafschade tijdens de werkzaamheden. 

Om te voorkomen dat BoTu een totale bouwput wordt voor een aantal decennia ‘s kunnen we overwegen om nieuwe kabels en leidingen bovengronds aan te leggen. Dit zal veel ruimte kunnen besparen in de ondergrond en zo wordt ook het onderhoud aan de kabels en leidingen gemakkelijker. Hoewel dit principe al in andere werelddelen wordt uitgevoerd gebeurt dit niet in Nederland uit ‘schoonheidsoverwegingen’. Dit is natuurlijk in een zekere zin begrijpelijk, maar kunnen we door deze nieuwe ruimtelijke interventie ook de kwaliteit van de openbare ruimte in de wijk op een positieve manier beïnvloeden? Het biedt immers nieuwe kansen.