Stadhuis passage

Een stadhuis is een plek voor de stad, voor de burger. Maar tegenwoordig komt de burger er niet meer, hooguit om een paspoort op te halen. Er is een kloof ontstaan tussen de burger en de politiek. Zowel de burger als de politiek hebben de tijd en de mogelijkheden niet meer om met elkaar in gesprek te gaan waardoor kennis, begrip en draagvlak ontbreekt. Zoals in het artikel van de NOS gezegd werd: ‘Je ziet niet elke dag een wethouder in het wild.’

Democratie is voor mij dé manier waardoor iedereen een stem heeft. De manier waarop wij vertegenwoordigt worden zorgt ervoor dat iedereen zijn eigen mening kan hebben en mee kan praten. De politiek is er voor de burger en vertegenwoordigd deze. Net zoals het stadhuis een plek is voor de burger. Mijn ontwerp maakt van het stadhuis een gebouw dat open en toegankelijk is voor de burger.

Mijn visie op de democratie die ik verwerkt heb ik het ontwerp komt echt vanuit mezelf. Ik zou niet snel naar een stadhuis gaan om bijvoorbeeld een raadsvergadering bij te wonen. Echter kwam ik erachter dat het erg interessant is als je toevallig wel een vergadering bijwoont. Daarom heb ik een stadhuis ontworpen waar zulke 'toevallige ontmoetingen' plaats vinden. De burger wordt zoals de toeschouwers van een straatmuzikant; je denkt wat gebeurt hier? Je gaat kijken óf je kiest ervoor om door te lopen.

Door het stadhuis onderdeel te maken van de passage wordt de burger meer betrokken bij het proces en de mensen. Hij krijgt interesse zonder hiertoe gedwongen te worden. De bewegingen/routes van zowel de burger als de ambtenaar zijn essentieel voor de ontmoetingen. Daarom zijn de verschillende functies van de gemeente over de passage verdeeld. De burger komt gemakkelijker met de politiek in aanraking en andersom, hierdoor ontstaat er meer kennis en begrip naar elkaar. Het stadhuis van de toekomst.

Willemijn Meeusen