De door de overheid gestimuleerde centralisering heeft binnen Zeeland ervoor gezorgd dat de meeste psychiatrische opvang en ondersteuning plekken zijn gecentraliseerd binnen de drie best ontsloten gemeenten van Zeeland; Goes, Middelburg en Vlissingen. Dit heeft ertoe geleid dat patiënten met psychische stoornissen verder en verder buiten de dagelijkse leefsferen van het dorpse Zeeland kwamen te staan. En het taboe wat rust op psychische aandoeningen binnen de regio is daardoor nooit verdwenen. Met de ingang van…De door de overheid gestimuleerde centralisering heeft binnen Zeeland ervoor gezorgd dat de
meeste psychiatrische opvang en ondersteuning plekken zijn gecentraliseerd binnen de drie
best ontsloten gemeenten van Zeeland; Goes, Middelburg en Vlissingen. Dit heeft ertoe geleid
dat patiënten met psychische stoornissen verder en verder buiten de dagelijkse leefsferen
van het dorpse Zeeland kwamen te staan. En het taboe wat rust op psychische aandoeningen
binnen de regio is daardoor nooit verdwenen. Met de ingang van de decentralisatie van
de zorg binnen de overheid is er een nieuwe lijn ingezet die ertoe moet gaan leiden dat zorg
veel dichterbij huis wordt geleverd. Om deze overgang te faciliteren heb ik daarom
gekozen voor een netwerk van kleinschalige psychatrische opvangcentra. Deze opvangcentra
houden patiënten dichtbij hun vertrouwde leefomgeving en maken gebruik van
lokale krachten bij het zorgtraject van de patiënt. Tegelijkertijd bieden deze centra een
uitgelezen kans het taboe wat in Zeeland rust op psychische stoornissen te gaan doobreken.
Hiervoor wil ik gebruik gaan maken van twee kenmerkende elementen binnen Zeeland;
de nauwe verbondenheid met de natuur en het ijzersterke gevoel van ‘ons kent ons’.Lees meer
