Begin jaren 70 werden in Rotterdam twee jongerencentra opgericht, Eksit en Ruimte. In 1982 fuseerden ze en gingen verder onder de naam Arena aan de West-Kruiskade 26. In dezelfde periode werden in veel Nederlandse steden jongerencentra opgericht. Bijvoorbeeld Paradiso in Amsterdam, De Effenaar in Eindhoven en het Paard van Troje in Den Haag. Deze verenigingen zijn uitgegroeid tot volwassen poppodia met regionale, of zelfs nationale betekenis. Arena is echter in de jaren 80 opgehouden te bestaan. De Rotterdamse popcultuur leeft, maar er ontbreekt een poppodium van formaat aan de West-Kruiskade.

Verspreid door het land zijn aan het einde van de 20ste eeuw nieuwe poppodia gebouwd. Veel ervan zijn introvert en hebben lange dode gevels. De meeste nieuwe gebouwen zijn letterlijk gesloten; enkel tijdens de piekuren zijn de deuren geopend. Dit staat haaks op de jongerencentra, die een thuis waren voor de gebruiker. De nieuwe podia hebben een functioneel karakter: stromen mensen en goederen, geluid, installaties, vluchten bij brand en slijtage worden perfect beheerst. De beleving van een concert is hieraan ondergeschikt.

Music Box Rotterdam is onderdeel van de stad. Het is perfect ingebed op een prominente locatie die onlosmakelijk verbonden is aan de Rotterdamse popcultuur, op loopafstand van het centraal station. Het gebouw profileert zich als onderdeel van het netwerk aan publieke functies dat aanwezig is en werkt als een katalysator. Een nieuw plein vormt het voorgebied. Niet alleen aan de straat, maar ook hier is de openbare ruimte een verlengde van het gebouw; een combinatie van stromen en verblijven. Het poppodium heeft een verleidelijk exterieur, dat van een jukebox; de schil geeft een inkijk in de mechaniek en activiteit. Binnen biedt ruimte, programma, organisatie en materialiteit ruimte voor informeel samen zijn; het gebouw is van de gebruiker.