De locatie voor de ontwerpopgave ligt in de rand van het Spaanse Kwartier. Deze bebouwingsstrook is het membraan tussen de twee verschillende wijken. De stadsblokken zitten individueel ingepakt in het Spaanse Kwartier. Deze blokken zijn gesloten en hebben een binnenwereld die alleen toegankelijk is voor de inwoners van het desbetreffende stadsblok.

In het plaats van de stadsblokken in het grensgebied gesloten te houden moeten we op zoek gaan naar zekere openheid van deze stadsblokken, die beide wijken dichter bij elkaar brengt.

Hoe kunnen we het stadsblok open maken maar nog steeds het basis idee van het Napolitaanse Palazzo in beeld houden?

In het ontwerp is gezocht naar openheid door middel van licht inval, loop routes en zichtassen.
De buitenruimtes zijn gedraaid in de lengte van het blok. Hier bevindt zich op de begane grond de centrale doorlooproute van het ontworpen stadsblok. De smalle buitenruimtes zorgen voor licht inval in het formele hof. Aan dit hof bevindt zich de hoofdtrap van het stadsblok. De trap maakt een grote entree. Op de tussen verdiepingen ontstaat een moment van rust. Dit moment creëert een zicht naar het kleinere trappenhuis aan de overkant van het stadsblok.

Het trappenhuis zorgt voor een geleidelijke overgang van openbaar naar privé. Door het diepliggende trappenhuis ontstaat er een kamer die als semi-openbaar wordt ervaren. De tussen stap van openbaar naar privé. Voor deze overgang is gekozen om een combinatie te maken van hout en beton.