TYPOLOGIE ANALYSE
Palazzo San Felice

Het palazzo is van oudsher een familiegebouw. De basis is een symmetrisch gebouw met hoge plint met daarboven 3 woonlagen. De plint is opgedeeld in twee lage verdiepingen: de begane grond en mezzanine. Dit is een tussenverdieping die vaak verbonden is met de winkels. De 2e woonlaag is de piano nobile, de laag waar de (rijke)familie woonde. De bovenste laag is bestemd voor de middenklasse. Vanuit de gevel in de zonering af te lezen, de poort in het midden ligt in lijn met het trappenhuis vol in het zicht, de gevelopeningen zijn symmetrisch waar de toplaag afwijkt.

ONTWERP 
Woongebouw

Vanuit de geologie is een gezamenlijk stedenbouwkundig plan opgezet waarbij clusters zijn gemaakt die gezamenlijk een verhoogd steeg niveau hebben. De plint van het gebouw heeft een dubbele
hoogte in verband met de gekozen functie: een theater. Een typologie dat bekend
staat om zijn flexibiliteit moet een dergelijke functie ook kunnen huisvesten.
Vanuit
de plint zijn 2 trappen geïntegreerd in de gevel die naar het verhoogde steeg
niveau gaan. Hier bevinden zich 2 poorten aan weerszijden met een eigen
portiek naar het hof, als het ware de vergrote androne. Aan de achterzijde is
de plint onderdeel van de straat met een markthal functie

Het portiek in Napels een ruimte om te verblijven en deze eigen te maken. Ik heb er voor gekozen om 2 portieken te creëren, die enerzijds 3 appartementen ontsluit en anderzijds 5 appartementen. Elk met een ander vormgeven trap, maar met gelijkwaardige routing.
De woonlaag begint op het
2e niveau: 4 woonlagen met elk 8 appartementen, waarbij het lineaire
midden appartement flexibel is. Een daklaag met 4 kleinere appartement en twee gemeenschappelijke
daktuinen.
Doordat er 5 type appartementen zijn ontstaan met elk eenzelfde
ruimtelijke opzet, buitenruimte gecreëerd met loggia’s en balkons,
maar andere verhouding en hoeveelheid kamers, wordt het woongebouw een plek om
in door te groeien, waar diverse doelgroepen als een grote Italiaanse familie wonen.