In het huidige denken over stadmaken wordt een grote groep mensen amper gezien en gehoord door de gevestigde orde. Hoe voorkomen we met onze gebouwen en onze steden, dat mensen die niet of niet goed zelf de regie over hun leven kunnen voeren, stelsematig buitenspel komen te staan? Het bouwen aan de inclusieve stad vereist solidariteit met die groepen in de samenleving die het moeilijk hebben. Inclusiviteit betekent voor een ieder een plek om te…In het huidige denken over stadmaken wordt een grote groep mensen amper gezien en gehoord door de gevestigde orde. Hoe voorkomen we met onze gebouwen en onze steden, dat mensen die niet of niet goed zelf de regie over hun leven kunnen voeren, stelsematig buitenspel komen te staan? Het bouwen aan de inclusieve stad vereist solidariteit met die groepen in de samenleving die het moeilijk hebben. Inclusiviteit betekent voor een ieder een plek om te wonen en te leven. En de ruimte om te presteren naar vermogen. Vijf kwetsbare doelgroepen uit de (Nederlandse) samenleving vormen het leidend principe in het ontwerp van het cultuurcentrum. Ouderen, drop-outs, verstandelijk en lichamelijk beperkten, migranten en kinderen kunnen in meer en mindere mate geen eigen regie nemen over hun leven - en dat terwijl culturele ontplooiing juist een middel is deze regie te versterken. Daarnaast biedt elke sociale of etnische groep een eigen bedrijge tot de cultuur van de samenleving, vanuit zijn eigen rijkdom die voortkomt uit de eigen ervaring, uit eigen traditie of geschiedenis. Dit wordt te vaak onderschat.
Lees meer
